istifa istemek elbette hakkınız sevgili gençler.

fakat bunu bir çeşit kurtuluş olarak görmeniz komik değil, biraz hüzünlü aslında.

öncelikle şunlar: 1) ölümün olduğu yerde hiçbir şey ciddiye alınamaz.

siz ise güdük türkiye gündemini fazla ciddiye aldınız sanki. yıldızlara bakın ve uzaydaki yerimizi düşünün lütfen. ömrün geçip gittiğini. acil eylem planı hazırlayın kendinize. haberleri izlemeyi bırakın. sevdiklerinize odaklanın. iyi zaman geçirmeye.

2) temelli kurtuluş yoktur, asla!

millet ittifakı denilen yamalı bohça da bizi kurtarmayacaktı. hırsızlar ve yolsuzlar yargılanacaktı belki. fakat babacan ve davutoğlu en az rte kadar sinirlerimi bozuyor benim, al sana bakanlık dese iktidar, arkalarına bakmadan kollarına koşar bu adamlar öz babalarının.

özetle, kılıçdaroğlu'ndan hıncınızı çıkarmak istiyorsunuz ama olmayacak, rahat edemeyeceksiniz. bence de istifa etse kendisi için daha hayırlı olurdu. fakat bu kılıçdaroğlu'na has bir durum değil, bak bahçeli, bedeninin yarısı toprağın altında olduğu halde bırakmadı başkanlığı, rakiplerini partiden kovdu düzmece mahkeme kararları ile. akp'de ise rte' karşısına bir aday çıkması düşünülemez bile. bundan önceki dönemlerde de hiçbir parti başkanı ölmeden, kaseti çıkmadan bırakmadı koltuğu. demem o ki umudunuzu buna bağlayıp sinir krizleri geçirmeniz çok üzücü.

yapmayın bunu kendinize.