kim olduğuna bakmadan, yapılan en ufak bir şeye teşekkür edebilmenin insan olmanın gereği olduğunu düşünüyorum. insanlar artık çoğu şeyi görev gibi görüyor ya da önemsemiyor ama bazen yapılan en ufak bir teşekkür insanları çok mutlu edebiliyor. ben bir markette kasiyere de teşekkür ediyorum, bir insan bana kapı açıp yol verdiğinde de teşekkür ediyorum, bir arkadaşım ya da sevdiğim insanlar en ufak bir şey yaptığından da teşekkür ediyorum. çünkü kimsenin benim için bir şey yapmasına gerek olmadığını, mecbur olmadığını biliyorum ve hayatımdaki insanları aynı düşünce ekseninde olan insanlar üzerinden seçiyorum.

kaba olmanın, insanları bir şeylere mecbur bırakmanın devrinde iyi olmaya kalmak ve çalışmak bence her şeyden daha değerli. sizin için ufacık bir taşı bile yerinden kaldıran insana teşekkür etmeyi bilmek gerekiyor. kimse kimseden alt statüde değildir, olay sadece minnet duymak ve bunu göstermek için ufacık bir "teşekkür ederim ya da kolay gelsin" cümlesini kurabilmektir.

edit: teşekkür etmek saflık ya da aptallık değildir. sadece kendi karakterini ortaya koymaktır. kimseden bir şey beklediğiniz için değil de bu sizin özelliğiniz olduğu için yaparsınız. insanların "ben şunu yaptım ama bir teşekkür etmedi" demesi yerine kendinizden emin ve mutlu bir şekilde devam etmektir. siz kimsenin statüsüne, yaptığı şeyin büyüklüğüne ya da küçüklüğüne bakmadan teşekkürünüzü edin, gerisi de önemsemeyin.