romantik komedi neden mi?çünkü 1.5 2 saat boyunca saçma tesadüfler, aşk ile herşey mümkün mesajı barındırır ve mutlu sonla biter.karakterler kusursuzdur deli doludur, love bombing denen şeyin filmleştirilmesi gibidir. izlersin izlersin mutlu olursun, gerçek hayatında da bu şekilde bir beklenti içine girersin işte neden sevmiyorsunun cevabı burada saklı. umut verip umutsuzluğa mutsuzluğa neden olur bu tür filmler bende. izleyene saygım var ama ben tercih etmiyorum.

en sevdiğim türlerden birinin korku filmleri olmasına rağmen zombi ve vampir alt janrasini hiç mi hiç sevmiyorum.

(bkz: dram)

(bkz: bilim kurgu)
bu türe nefret etmek değil de, bir çeşit "yüksek beklenti sonrası hüsran" sendromu yaşatması asıl mesele. film seni alıyor, evrenin sırlarına, zamanda yolculuğun paradokslarına falan sokuyor. iki saat boyunca beynin yerinden oynuyor, "işte bu sefer çözdüler" diyorsun.
sonra ne mi oluyor? filmin son 5 dakikasında aniden bir macguffin felsefesi patlatıp, her şeyi yoruma açık bırakıyorlar. finalde koltuğuna yaslanıp "yani şimdi ne oldu?" diye boşluğa bakarken buluyorsun kendini. hayır, 120 dakikalık uzay macerasının sonunda bana "belki de tüm cevaplar içimizdedir" gibi havada kalmış bir ortaokul kompozisyonu finali verme hakkın yok. azıcık cevap verin de eve huzurlu gidelim be kardeşim