ve tekrardan dünyanın en mükemmel günü ahaha hoş geldin
#169345883

bu günlerinizi mumla arayacaksınız diyen lise öğretmenlerimizin sözünü yıllar sonra derinden hissediyoruz.

amk martısı kruvasanımı çaldı. yıllardır tavuk diye yediğim dönerlere sayıyorum

tek başına içmek mi 39 yaşından sonra birisiyle tanışmak mı daha yorucu bilmiyorum.

hayatımı mahvettim, nefret ediyorum kendimden. şeytan diyor as kurtul kendini ama korkağın tekiyim. halim perişan, 2 gündür yemek bile yemiyorum doğru dürüst.

geçen yaz ne yaptığını biliyorum.

bugun mental olarak kotu uyandim aslinda

terapistin soyledigi hayattan zevk almasini bilmiyorsun sozu ve fazla rasyonelsin sozu kafamdan cikmiyor

hayatta yaptiklarim, basarilarim vs sanki hepsini ihanet etmisim gibi hissediyorum

kendimi, kendime karsi minnetsiz ve acimasiz hissediyorum

elde ettiklerimin degerini bilememis ve onlardan aldigim gururu hazzi yeterince icsellestiremedigimi dusunuyorum

kendi kendime ceza vererek kendi onumu kapatiyorum

hem elde ettiklerimden sevinc duymak istiyorum hem de potansiyelimi hala kullanamadigimi ve kendimi harcadigimi dusunuyorum

o kadar

bugün sevgilimi eve bıraktıktan sonra eve yürüyüşünü arkadan izlerken bir şey düşündüm. bıraktığım yer oturduğu apartmanın girişi, yani kapıdan çıktığı an etrafı çevrili güvenli siteye giriyor. ama ben yine de 20 metre yürüyüşünü ve ana kapıdan içeri girişini izliyorum, 15 saniye falandır. bazen arkasını döner el sallar, bazen direkt gider. yani aslında tamamen güvenli, olsa olsa tanıdık komşularının olabileceği bir yerde bırakıyorum. belki dönüp bakar selam verir umuduyla durduğum da yok, bazen dümdüz gidiyor. sonra neden durduğumu anladım bir anda. "lan" dedim, "şimdi o eve yürürken ben de eve yola çıksam, eve de 15 saniye erken varsam ne yapıcam? insta'da bir story daha fazla izlersin en fazla ya da ekşide 15 saniye daha fazla falan takılırsın. sonra düşündüm, ben bunu 500 kez yapsam, sevgilimi 7500 saniye daha az görerek bu dünyada yaşamış olcam. sonra dedim ki "ben o 7500 saniyeyi istiyorum aga. 7500 olmasın, 1 saniye olsun, o fazlalığı bile istiyorum yani."

evet, ne güvenliği içinmiş ne de dönüp bana bakması için. sadece birlikte aynı evde yaşayana kadar onu evine bıraktığım kısıtlı sayıda, farklı farklı kıyafetlerle evine yürümesini arkadan izlemenin bile benim için ne kadar vazgeçilmez olduğunu anladığım içinmiş.

2007 yılından beri düzenli olarak gittiğim spor salonum kapanıyor. bu pazar son.

sanırım depresyona gireceğim.

merdiven altı bir yerdi. bayan eleman hiç yoktu. son üç senedir doğru dürüst üyesi de yoktu.

tam bir terapi yeriydi. gidip tek başıma istediğim gibi yapıyordum sporumu.

böyle değişiklikleri sevemedim bir türlü.

iş çıkışında eve dönerken kaldırımda bir çiçekçiye rastladım ve annem için bir gül aldım. yarın sabah vereceğim gülü. bakalım tepkisi ne olacak

edit: mutluluktan ağladı