abel kardeşimiz bu albümde prince olmaya çalışmış gibi. şu anlık gta vice city müziği ayarında gidiyor dinledikçe açılır belki. kısmet.

dinledikten sonra edit : take my breath ve sacrifice’ın başı güzeldi. abel kardeşimizi pek bir sardı bu synthwave havaları. yer yer daft punklaşma ve jamiryolaşma görülmekte. şahsen seviyorum ikisini de fekat biz bunları daha önce duyduk be the haftsnu.

neyse devam edeyim bence albümün en büyük sıkıntısı çok fazla akılda kalıcı tarafı yok şarkıların. örneğin ben bunları bir yerde çalarken duysam shazam’dan açıp bakmam neymiş bu diye bunun da kuvvetle muhtemel sebebi abel kardeşimin konsept albüm yapması (ha bu arada bence güzel fikir). kıssadan hisse 6/10 albüm. albüm hakkında çok da mühim olmayan fikirlerimi aktardıktan sonra the weeknd’in gece sarılarak ağladığı nesneler tam liste : roland juno, minimoog, linndrum ve tr-808

ha bir de unutmadan muhtemelen albümün mixini yine serban ghanea’ya yaptırmıştır qanqam. miksini çok beğendim albümün xd.

olmamış

dinlerken omzumda vatkalar falan oluştu. 80'lerden daha 80'ler bir albüm. eğlenceli ama kapağından ölümüne nefret ettim.

son iki yılımın arka plan müziği olmuş (bkz: after hours) albümünden sonra beklentilerimi pek karşılayamamış (bkz: the weeknd)'in yeni albümü.

tek parça halinde dinlenildiğinde ismi gibi güzel bir radyo deneyimi yaşatıyor ancak yine önceki albümle karşılaştırdığımızda
(bkz: heartless)
(bkz: nothing compares)
(bkz: too late)
(bkz: faith) seviyesinde hoş parçalar bulamadım.

(bkz: after hours)
(bkz: blinding lights) gibi şaheserlerle kıyaslanacak zaten yok.

gerçi önceki albümde de 3 ay sonra aşık olduğum şarkılar vardı. bakalım, biraz daha zaman tanıyalım...

edit : daha önce dediğim gibi tek parça olarak hoş bir deneyim ama birkaç kere dinledikten sonra arşivime almaya karar verdiklerim de çıktı:

(bkz: is there someone else?)
(bkz: out of time)
(bkz: i heard you're married)

ve tövbeler tövbesi bir outro tabii

aylar sonra gelen edit: (bkz: less than zero)

güzel albüm fakat diğer albümleri kadar etkili diyemeyeceğim.

aralarından beğendiklerim
^*
*
*
*

gelen gideni aratırmış derler. hiç olmamış albüm. yani abel kafanı sıçayım ben senin illa en farklı ben olacam 80 ler o yeah diye öldün öldün bok gibi bir albüm çıkarmışsın tebrik ederim seni. after hours gibi bir şaheserden sonra bu ne lan ? sokayım radyo konseptine de cıpstaklı şarkılarına da.

albüm kapağı da bok gibi ayrıca. sabah sabah çok yükseldim 2 senedir bu albümü bekliyordum lan ben. ayrıca metro boomin ile çalışmamasının etkileri belli oluyor albümde.

(detaylı inceleme #132009113)

dawn fm the weeknd'in 7. stüdyo albümü. özet olarak chill sesli bir synth rock-pop bir albüm. albümden blinding lights (2019) gibi patlayacak bir parça göremedim. ama çıtır/çerez bir albüm, dinlendikçe güzelleşir. önerdiklerim: how do i make you love me? , take my breath , best friends , don't break my heart , less than zero

amme hizmeti puanlarım:

1. dawn fm (intro): 10/10 (ama intro)

2. gasoline: 5/10 (diğerlerine çok benzer)

3. how do i make you love me?: 8/10 albümün en iyisi.

4. take my breath: 8/10 kusursuz bir sound

5. sacrifice: 6/10 eğlenceli, ama biraz boğuyor.

6. a tale by quincy (skit): 8/10 (ama skit)

7. out of time: 3/10 (çok yoruyor)

8. here we go... again: 3/10 (beklentim altı)

9. best friends: 7/10 (akıcı ama çok tutacak değil)

10. is there someone else?: 4/10 (zor şarkı)

11. starry eyes: 8/10 (ama şarkıdan ziyade şiir)

12. every angel is terrifying: 8/10 (ama şarkı değil parodi)

13. don't break my heart: 5/10 (eh)

14. i heard you're married: 3/10 (lil wayne mahvetmiş)

15. less than zero: 8/10 (çok eğlenceli bir şarkı)

16. phantom regret by jim: 10/10 (kusursuz ama outro)

demin dinlemeye başladım ve şimdilik (bkz: take my breath) şarkısı adının hakkını verdi.

edit: take my breath zaten daha önce single olarak yayınlanmış. bu albümde ilk defa dinlediklerimizden gasoline ve less then zero iyiydi. genel manada vasat seviye bir albüm olduğunu düşünüyorum.

(özeti: #132008985)

dawn fm the weeknd'in 7. stüdyo albümü. albümde the weeknd "sanat" yapmak istemiş bence. albüm, aynı eski klasik rock albümleri gibi ekseriyetle sırayla dinlenmesi için yapılmış. kendi incelemem şu, genel olarak chill sesli bir synth rock-pop bir albüm. albümden çok patlayacak bir parça göremedim. ama çıtır/çerez bir albüm dinlendikçe güzelleşir. şarkı şarkı inclemem şu: (el emeği göz nuru)

1. dawn fm (intro): çok tatlı bir intro. dinleyiciyi albümün havasına sokmakta oldukça başarılı. jim carrey mükemmel bir detaya dönüşmüş.

2. gasoline: bir 70'ler pop şarkısı gibi diyebiliriz. eğlenceli denebilir, güçlü bir nakaratı yok. biraz havada kalıyor. sözleri herhangi bir şarkısıyla aynı diyebiliriz. biraz tekrara düşmüş.

3. how do i make you love me?: albümdeki en iyi şarkı diyebilirim. eğlenceli bir aşk şarkısı. yazın duyabiliriz. nakaratı ve altyapısı inanılmaz güçlü. albümün yıldızı.

4. take my breath: zaten single olarak çıkmıştı. 3. şarkıyla güzel bağlanıyor. çok bahsetmeyeceğim, müzikal orgazm, '78 yazı, bir diskotek, san francisco

5. sacrifice: daha "pop" kalmış bir şarkı. oldukça eğlenceli. sözleri arka planda kalmış. altyapısı çok güzel. ama kendinden çok bahsettirmeyeceğini düşünüyorum.

6. a tale by quincy: mj'in prodüktörü quincy jones kendi özel hayatını ve kişiliğini etkileyen olguları anlatıyor. tabii bahsettiği şeyler the weeknd'in de tam olarak kendini tanımlayacağı olgular. araya güzel oturmuş bir skit.

7. out of time: nakarat çok yoruyor. daha rock elementleri bulunduran bi şarkı, 70'lerde tutardı, şu an tutmaz. outrosunu çok beğendim. yine jim carrey

8. here we go... again: tyler, the creator düeti olmanın getirdiği heyecanın ve beklentinin altında kalmış bir şarkı. sanatçı yine aşık olmuş onu diyor. tyler, the creator zayıf kalmış. lirikal beklentim olan bir şarkıydı, lirikal olarak zayıf. müzikal olarak bakarsak çerez. dinlerim.

9. best friends: albümde en akıp giden şarkılardan. starboy albümüne oturabilecek bir sound'u var. albümdeki nadir 70ler olmayan şarkılardan.

10. is there someone else?: zor şarkılardan. altyapı güzel, ama şarkı sizi tutmuyor. diğer şarkılardan ayrılmıyor.

11. starry eyes: nakarat vs. bir yapısı yok. bir aşk şiiri, serenat.

12. every angel is terrifying: bir tür telemarketing reklamı parodisi. albümü sanatsal kılan parçalardan. oturup dinlenilmez ama.

13. don't break my heart: çok hareketli bir parça olmasa da akıyor. synth bass'lara bayıldım. dinlenir.

14. i heard you're married: adamın ilk defa aldatmayı kötülediğini gördüm. ayrı olarak sevsem de lil wayne maalesef şarkının tam ortasına... neyse...

15. less than zero: genç kız pop şarkısı gibi :d ama eğlendim valla. tutacak şarkılardan. dream pop bir vibe aldım, yanlış olmasın. :)

16. phantom regret by jim: yine jim carrey farkı. mükemmel bir outro. aldı götürdü. şakası bir yana bu outroyu kaydedin, ara ara dinleyin... :d