yıllar sonra gittiğinizde her şeyin yerli yerinde durmasıyla insana mutluluk verir. nereye bakacağına şaşırıyor insan.

o futbol sahası gibi gelen sokakların büyüdükçe ne kadar dar olduğunu anlamaktır.

ilginç gel gitler yaşatan hafızayı açan bir duygu.. anılara bağlı...

yüz adımın beş adıma düştüğü sokaklardır. etrafındaki her şey küçülmüştür.

insanın dilinde buruk bir şarkı dolaşır. mutluluk ve hüzün bir arada olur

uzun süre sonra ilk kez gittiğinizde gözyaşlarınıza hakim olamayabilirsiniz.

geniş ailenin bazı üyeleri hala aynı sokakta oturduğu için bayram ziyaretlerinde burun direğinin titremesine sebep olur.

arkadaşlarımla koştuğum, düşüp yaralandığım, annemin beni parka götürdüğü o güzel naif semt artık saçma sapan bir şehir yaşamına yenik düşmüş olsa da anıları yetiyor.

eğer siz de çocukluk yıllarındaki saflık ve hayatın yaşanış biçimine hayransanız, siz de aynı duyguları yaşayabilirsiniz. bir de en temelinde insan olmayı gerektirir.

istanbul'da herşey çok çabuk değiştiği için etkilenmiyor ınsan eskı çocukluk mahallemden eser kalmadı

sekiz yaşıma girmeden önce almanya'dan kesin dönüş yapıp geldiğimiz lale sokak numara 1. ilk bisikletli çocuk bendim sokakta, tıfıldım akranlarıma göre biraz da. çok var diye legolarımı, match box arabalarımı arkadaşım çok olsun bahanesiyle mahallenin uyanıklarına kaptırmıştım safça. futbol sevmezdim oynayanları izlerdim bir süre sonra sıkılır bodrumdaki bisikletimi çıkarır, gezerdim mahalle aralarında. okul çok yakınmış aslında yeni anladım. ama boy yok ya, eşek kadar çantayla sanki fizan kadar uzak geliyormuş. ahmet hamdi tanpınar ilkokulu 1-g şubesi 1982-83 eğitim öğretim yılı. çok zaman geçmiş be arkadaşım şimdi en son gittiğim de sadece ailemin evi ve civarındaki bir kaç detayı hatırladığımı farkettim. ne o uzak olan heykel ne setbaşı ne de tophane aslında yürüyerek bile çok yakınmış. ama olsun hatırladığım uzak yerlere olan gitme heyecanı bambaşkaydı. şimdiyse çok fazla uzaklaşmışım.

apartmanin karsisindaki mac yaptiginiz o "koooskoca" cim alan kucucuk kalmistir. bakkala gonderildiginizde gozunuzde bile buyuyen o yol aslinda sayili adimdir ama siz ufaciktiniz ya cok uzakti o zamanlar. yeni cocuklarin cigliklari var simdi bahcede icinizde bir kiskanclik olur, bizimdi lan orasi dersiniz, biz orda agactan agaca ip gerer ustune attigimiz sofra bezlerinden cadir yapardik. s.ktirin gidin lan ordan diyesiniz gelir. zar zor tirmandiginiz bahce duvarina basamak muamelesi yaparsiniz, gulersiniz. o duvara oturup bir sigara yakarsiniz. gozunuden bir kac damla duser "cocuktuk, coktuk, buyuduk hic olduk." dersiniz.