0 tl...(bkz: yalnızlığın dayanılmaz hafifliği)...her yıl ki gibi ne birine hediye alıp vereceğim ne de hediye beklentim var...zaten böyle özel günlere pahalı hediyelere oldum olası karşı biriyim maddi boyutu yüksek hediyeler bende fazla ve karşımdaki insana karşı gereksiz biçimde borçlu hissetme duygusuna sebep oluyor gibi kulağa saçma sapan da gelse; bu yüzden sevmiyorum...aslında cüzi, manevi değeri olan ince düşünülmüş ömür boyu hatıra olarak saklanabilecek basit pratik hoş jestler de mutlu eder insanı...sevene sevilene sağlıcakla sevdiğinin gözlerinin içine pırıl pırıl katışıksız bir aşkla bakabilene bir kaç kelam güzel söz ile mutlu edip günününü güzel geçirmesine sebep olurken sonrasında sıcacık bir sarılma ile huzurlu olduğu omuzunu güvenle yasladığı inandığı biriyle olabilmek bile başlı başına sevgililer günü...`cebindeki kalsın o'na sol üst köşeden harcasın bana!!!`

edit:düzenleme+ekleme

(bkz: seni ben ellerin olsun diye mi sevdim)?
(bkz: sen gençliğimin katilsin)!
(bkz: bu akşam bütün meyhanelerini) dolaştım istanbul'un...

eserleri ve daha niceleriyle gönüllerimizi kazanmış (bkz: türk sanat müziği) sevdalısı saygıdeğer hüner coşkuner ruhun şad olsun! isimler içinde uyusun dilerim...

erken yaşta hayatını kaybeden sahne kostümlerini tasarlayan çok sevdiği kız kardeşi gibi kendisinin de aynı hastalıktan hayatını kaybetmesi...çok üzüldüm duyduğum andan itibaren...

hayattan yıllardan aylardan günlerden; (bkz: to be or not to be)...hayat keskin köşeli sivri uçlarla kaplı sapı parlak cafcaflı işlemeli bir bıçağın sırtı gibi yine benim için...bu zamanlar benim son şanslarım...belki de bu defa da kaybedersem bir daha hiç kazanamam ya da bir daha eski ben olamam...şimdi düşersem bir daha ayağa kalkamam gibi geliyor sanki sözlükcüm... başka şeyler de varsa asıl mesele canevim cancağzım...her şey bir yana o bir yana halen...bu defa da kaybedersem sessiz sedasız kalırım sesim çıkmaz artık bir daha benim...bu defa da düşersem kaybetmekten ziyade biter yiter gider ellerimden kayıp dağılıp un ufak olup giderse toparlanamamak bir daha ayağa kalkamamak en büyük korkum...her ne kadar bana yakışmasa da...

edit:ekleme+düzenleme

(bkz: hüsnü arkan) - gemi...

ah, küçücük gemi, sulara attın şimdi kendini, delisin!!!
ah, yakarlar seni, dönmezsin bir daha geri, delisin!!!
ah, peşimde rüzgâr, ne yağmurlar dost ne bir kıyı var, deliyim!!!
ah, düşlerim kaldı, yalnızım, düşlerim kaldı, deliyim!!!

kime sorsam dönüşüm yok, nereye gitsem mavi
yelkenimde deli rüzgâr, her yanım tuz, deliyim!!!

ah, yaralı kalbin, yanıp gidecek yaralı kalbin, delisin
ah, küçücük gemi, dönmezsin bir daha geri, delisin
ah, deniz olayım, tuzumu rüzgârda savurayım, deliyim
ah, ne yelken ne yel, köpüklerde kaybolayım, deliyim!!!

kime sorsam dönüşüm yok, her gemi biraz deniz
her yanım mavi, her yanım yel, her yanım tuz, deliyim!!!

sar beni başkasına yasakla sözlükcüm!!! dünya sarılma günümüz kutlu ve mutlu olsun dilerim!!!

henüz vakit varken herkes yanındaysa veya yanındayken sevdiklerine sıkı sıkı sarılsın...çünkü sonra çok geç veya ulaşılamaz olabiliyor sevdiklerimiz...

kim bilir kaç kişi ayrı yataklarda birbirine sarılarak uyuyordur??? sarılmak için yürek gerekir, kollar sonraki iş...derken boşuna demiyordu (bkz: özdemir asaf)...

ölene kadar o'na sarılmak istiyorum; hepsi bu!!! sözlükcüm...

edit:ekleme+düzenleme

21 yüzyıl kapıyı 21 yılda 21 kere çalar...hihih! aklıma bu saçma cümleden başka bir şey gelmedi... nikâhçılar yani nikahlanacaklar çoşmuştur yine bugün kesin! benim için kendim ve sevdiklerim hayatta ve sağlıklı olmaktan başka bir önemi yok...bugünden sonra her şey daha güzel olur dilerim ki...

buraya bir teşekkür bırakmam gerekiyor sözlükcüm...
daha bugün gördüm hoş entrynizi sizi tanımamama rağmen (#117761632) bu güzel görünüz için çok teşekkür ederim...ziyadesi ile mutlu oldum...hayatınız görünüzden daha güzel ve sağlıklı olsun dilerim... saygı ve sevgilerimle...

diyarbakır'da bir kadında silah olması maalesef ki normal...ancak hastaneye sokulması çok garip...(bkz: güvenlik zafiyeti) bu demek oluyor işte...kadının intihar etmesine gelince; üzülmüş olmakla birlikte tercih meselesi demek lazım sanırım; en kötüsünden olsa bile...değer mi değmez mi? orası tartışılır tabi...bu dünyaya bir kere geliyoruz sonuçta; üstelik de aynı durumda erkek arkadaşı olsa o da bu delicesine aşık kadınla aynı şeyi yapar mıydı acaba? sanmıyorum doğrusu...böyle bir durum karşında çevremde gördüğüm kadınlar yıllarca acı çekip hatta hayatlarına kimseyi almazken doğaları gereği olsa gerek çoğu en geç 1 yıla toparlayıp kendini yeni sevgili bulup evlenebiliyorlar bile...erkekler unutmasa bile sevdiği kadını, gayet iyi rol yapıp yeni sevgili bulabiliyorlar gözlemlerime göre...onların aşk anlayışı duygu durumundan ziyade uygulamaya yönelik sanki...

edit:ekleme

(bkz: adalet mülk'ün temelidir)...

ne diyeceğimi ne düşüneceğimi bilmediğim günbegün artan can acıtıcı bir hal alan akıllara zarar olay daha...zavallı kadının yaşadıkları çok ağır travmatik hatta izahı yok...ve de bunu yapan caninin yaratığın adalet mercileri tarafından serbest bırakılması...acaba artık kadınlar korkup eve kapansınlar, aktif sosyal yaşamda bulunmasınlar diye kadın taciz tecavüz ve cinayetlerine bu kadar vurdumduymazlık? gün geçtikçe daha zor bir hal almakta bu ülkede bir kadın olarak yaşamak...her an her kadının başına gelebilecek sıradan bir hadise oldu olanlar...kadınlar! buna kendim de dahil lütfen! iş arkadaşı, patron, patronun o'du bu'su, mahalle arkadaşı, uzaktan tanıdık bilmem nereden tanıdık deyip kimsenin aracına binmeyin...hatta öylesine kötü güvenliğin ve güvenilirliğin olmadığı bir zamandayız ki yeni tanıştığınız erkek arkadaşınızın arabasına binerken bile acaba? diyecek, beyninin bir köşesinde bir soru işareti olarak demeli de insan???

edit:ekleme