“sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek…”
~nazım hikmet ran
kadınlara göre evli erkeklerin, eşlerinden izin almadan nefes almaya bile hakları yok. dışarısı biraz fazla lüks kalıyor.
aslında çoğu yüksek libidolu değil, erkeğin standartları düşük olduğu için öyle hissediliyor.
gerçek listeleri ancak ölülerden öğrenebiliriz. bu deneyime sahip insanların çoğu artık yaşamıyor.
suçun sorumlusu suçludur; yasayı yapan meclistir; infazı denetleyen sistemdir.
başarı, para, statü olmadan da değerli olduğunu anladığında.
eskiden gece sabaha kadar içip ertesi gün işe gidilirdi; şimdi aynı tempoyu bir gün yaşasam ertesi gün değil, üç gün sonra işe gidebilirim sanırım.
bazen değer görmek, bazen de sıradan bir alışkanlık
sevdiğin herkesin bir gün seni yarı yolda bırakacak olması. isteyerek ya da istemeyerek
cümlesinin ortasında dudağını ısırması ama farkında bile olmadan.
eksilecek olan; annenin uykusu, babanın huzuru, çocuğun güveni. diğerleri içinse ölüm, en fazla bir sosyal medya paylaşımı