çok şükür güzel kedim
stresli anksiyetik halimi görüp kucağıma kıvrıldı
şimdiden gırıltıları ile iyileşeceğimi hissediyorum
ohh acı da iyidir
kırılmakta
önce sinirlendim
tepem attı ama şimdiii
mükemmelim sakinleştim kafam berraklaştı benim kimseye ihtiyacım yok
kendi mucizemi bekliyorum
en yakın zamanda süper bir insan olacağım kendimi düzelticem
en iyisi olacağım yepyeni bir ben olacağım
mükemmel olacak
bazen küçülüp ufalasım geliyor
hiçbir yere sığmıyorum çünkü
ne bir fikre ne bir kalbe
yaşayamadım diye üzülüyorum. rom-com izlemekle olmaz tabi. ama lisede üniversitede deneyimleyebilseydim iyiyimiş.
hayat neden bu kadar aynı hissettiriyor, çevrem niye bu kadar sınırlı, neden hayatımda az insan var, tahammülüm az, yeni biriyle iletişime geçmekten korkuyorum, aciz, güçsüz ve kırılgan hissediyorum
neden her şeyi yalnız yapmak zorundayım
insanların etrafında insanlar varken neden bu yarışta tekim
neden buna alıştım
neden kimse benimle olmak istemiyor ve ben kimseyle birlikte olmak istemediğime inandırdım kendimi
neden güçsüz sinirleri bozuk aciz biriyim
kendi yeğenlerini fakülteye yerleştirmemekle işe başlayabilirler
ya da tacizci argörleri barındırmayabilirler
yanımda oldukları anlarda bile özlüyorum. şu anda 15 gündür yanyanayız buna rağmen içim acıyor.
dualarım kabul olacak bunu biliyorum
kurabiye kokuyor kesin ve net