kendisinin super dizi tavsiyeleri vardir. kendisinden bu konuda tavsiye alinmasi siddetle ^* tavsiye edilir.

sonucta evimin diregi, cocuklarimin da babasidir.
seviyorum, o sebepten.

"bir anne vedasidir gercek hicran tanimi"

hey bebe! yeni yasinin ilk gunu kutlu olsun.

bulundugun yerden buralari izledigini, ara sira sozluge girip nick altini kontrol ettigini, debe'ye filan baktigini biliyorum. nasil mi, ne bileyim, biliyorum iste.

dilerim dogum gununu guzelce kutlamissindir oralarda. tekirdag yeni bir raki cikarmis bak, okuzgozu - bogazkere diye, icmediysen bak muhakkak, en son dorduncu kadehte biraktim, sabaha kalktim ise gittim, hic agirlik yapmiyor, bi de sussuz icince daha keyifli oluyor. -yok lan link filan-

kulaklarini cinlatmadigim gunum yok, bir sekilde aniyorum seni, bazen deli gibi yagan saganak yagmurda, bazen bir sarkinin sozune takiliyorum -yalanmis ziyanmis hayat deyip gitme- bazen senin gecende benim sabahimda yaptigimiz gozyasi ve kahkaha dolu sohbetlerden birseyler hatirliyorum.

giderken ne cok sey birakmissin bana be, valla.

bir de biliyor musun, gidisin hala kanimi donduran bir eylem.
beni en cok sarsan gidis seninki oldu.

ulan!
dogum gunun kutlu olsun.

illa ki tanim
"dogum gununu baska diyarlarda kutlayan melek"

gecenlerde ruyami senlendirmis zat-i sahane.

efenim, ruyamda bana bilmem hangi akrabamdan bir miras kalmis, kendisiylen mount druitt'e gidip bana kalan mirasi almaya kalkistik. ama ne aksiyonlar, ne aksiyonlar. pesimize takilan silahli adamlar mi dersin (artik uyumadan once ne yiyip icip izlediysem) uzerimize yagan deli yagmur ve yolumuza coken sis mi dersin, bayagi aksiyonlu bir yolculuk yaptik.

o beni "kizim m4'dan git, great western highway'de hiz siniri 90 lan, bunlar yakalar bizi" diye uyardi, ben de o'na "lan great western highway'in uzerinde vinnies var, oraya bi bakayim nolursun, belki fincan bulurum" dedim.

sozunu dinledim, bastim m4'dan merrylands cikisina kadar geldim, kendisi merrylands'de indi. alisverise gidecekmis, oyle dedi iki gozumun cicegi.

sabah uyandigimda yuzumde tuhaf bir gulumseme, gozumde biriken gozyaslari vardi. hem cok mutluydum hem cok huzunluydum.

ulan!

hayatima dokundugun icin minnettarim.

ha bir de her daim;
"yalanmis ziyanmis hayat deyip gitme"

bir insanin her an aklinda olmasi ilginc.

trafikte yesil isigin yanmasini beklerken bile aklima geliyorsun "yalanmis, ziyanmis, hayat, deyip gitme" diye sana sarkilar soyluyorum.
gecenlerde kissing point'e donerken yesil isigin yandigini farketmedim seni dusunurken. arkamdan bayagi korna caldilar.

cok ozledim.
ama cok.

sanirsin her gun gorusuyorduk, ama yok, oyle degil, ben oralardan gittikten sonra mesajlasmalarimiz azalmisti, hayat bu, herkesin arasina girer elbette.

ama varligini bilmek, nefes aldigini bilmek guzeldi be.

varligini hala biliyorum, nefes almadigini kabullenmek zor.

"bir anne vedasidir gercek hicran tanimi"

"bir dizeye can vermek nasil bisey lan?" diye sormak isterdim, gulerdin herhal, "kafan mi guzel" diye sorardin bi de sanirsam.

simdi kafam guzel.
aklimdan, kalbimden geciyorsun (geciyorsun desem de bakma, hep oralardasin inan)

en son attigin tweet'te "ben baskalari yansin diye hic ates yakmadim" demissin ya,

icimde yaktigin ates sonmuyor, usul usul yaniyor orada.

seni cok seviyorum demis miydim? demisimdir elbette.
olsun, yine soyleyeyim; cok seviyorum ulan!

allahtan artik "rahatlik" bile istemiyorum. vermeyecegini biliyorum cunku.

bu yasimdan sonra okula geri donus yaptim ben. beynim bir corba kazanindan hallice. bir suru seyi ayni anda yapmaya calisip, hic bir halt beceremeyenler kulubunun yedek uyeliginden asil uyeligine terfi ettim bu son iki/uc haftadir.

bu sabah okula gelirken arabami parkettigim yeri unuttum, ama ne unutmak, dort dondum etrafta, yok , bildigin yok. arabayi bulamamak da mesele degil, bir saat hadi bilemedin bir gun sonra muhakkak hatirlarim ama yetismem gereken iki tane cocuk var okullarinda beni bekleyen.

sonra timeline aklima geldi, kafami biraz toparlayip nereden nasil gitmisim baktim ve arabami buldum.

cocuklara yetistim.

canim google, canim maps, canim timeline.

"uy uy demeye geldim
uyu demeye geldim
yari gormeye geldim
yavrum, yaran nerende
merhem olmaya geldim"

bunca yillik hayatimda tanidigim en mert kadinlardan biridir.

onu anlatirken di'li gecmis zamani kullanamiyorum. adinin yanina yakistiramiyorum iste.

dunyama biraktigi tum guzellikler icin daima minnettarim.

cok seviyorum, cok sevecegim.

kahkahalarin cennetin duvarlarinda yankilansin!

daha once lise arkadaslarimdan hic bir sekilde hazzetmedigimi soylemis miydim?

lise son sinif, kiz meslek lisesi.

sinif arkadaslarim (!?) "sevgili" sayilari ile varolmaya calisiyorlar. ayni anda iki-uc kisiyi idare edip, dorduncusune umut vermeyi marifetten sayiyorlar. yil 1998.

benim bir sevgilim yok o siralar. olasi da yok cunku bildigin cirkinim, sevimsizim ve birine platonik bir sekilde "asigim" .

her neyse, kiz lisesi kendi icinde binbir turlu entrikayi yaratir, buyutur, besler.

sevgilimin olmamasi arkadas bildigim kizcegizlere bir sure sonra "dert" olmustu.

lise bitecek, deli gibi bitirme sinavlara hazirlaniyorum. ayse vardi bi tane, simdilerde kendisine "serce" diyormus, feysbukta gordum.

bana "benim sevgilimin kankasi seni gormus cok begenmis, seninle bulusmak istiyor" dedi bir gun. gonullu olmadim, cunku "gercekmis" gibi gelmemisti.

uc dort gun boyunca israrci tavirlarini surdurmeye devam etti. teneffuslerde yanima gelip, diktigim bitirme odevleriyle ilgileniyormus gibi gorunup kafami bu konuyla ilgili utulemeye devam ederdi.

artik basimdan savmak icin "bakariz" deyiverdim o gun.
dikis atolyesinden cikip, ust kata matematik dersine gittik.

en arka iki sirada 6 kiz oturuyoruz.
bir sekilde aysenin matematik defterine baktim, defterin arasinda yazismalar var.
ben de dahil olurdum o siralar arasindaki mektuplasmalara.

benim hakkimda yazisiyorlardi.
ayse digerlerine benim icin "kabul etti sonunda" diye yazmisti, digerleri de "x parkina cagiralim, saatlerce beklesin sonra da rezil edelim" diye yazmislardi.

ben hala o gun o notu buldugum icin sukrediyorum.
en azindan ekmegime ortak olup arkamdan is ceviren insanlari gercekten gormus oldum.

hayat iste.
ama hala hepsinden tiksiniyorum.
belki bir gun burayi okurlar diye yazayim dedim.

new south wales eyaleti icin yaziyorum.

yuksek gelen elektrik faturasi icin "yardim ceki" basvurusunda bulunabiliyorsunuz, basvuru 8 hafta icinde yanitlaniyor.
linki

ayrica, permanent visa'niz ve 4 yasindan buyuk cocugunuz varsa, 100 dolar tutarinda, yilda iki kere alabileceginiz, "active kids" ya da "creative kids" voucher'lar mevcut. bu voucher'lari, yuzme kursu, muzik kursu ya da futbol kursu gibi yerlerde kullanabilirsiniz.

bu da diger link.

bu iki voucher'a basvurmak icin service'un internet sitesinden hesap acmaniz gerekmektedir.

umarim bir ise yarar.