bir sürü şey yazılmış evet doğrudur. ancak hiçbiri ilişkiyi bitirmez
ama başka birinin ismiyle hitap etmek, olabilecek en kötü kaza senaryosudur

tanrı’nın insana verdiği en büyük ceza, kendini tanrı sanma arzusudur.

çünkü bu arzu, adem’i cennetten düşürdü, prometheus’u zincirledi, firavun’u boğdu, iblisi lanetledi, insanı tanrısal bilgiyle lanetli kıldı.
insan her çağda her yerde mutlak güç, mutlak kontrol, mutlak anlam aradı — ama her seferinde sınırlı olduğunu hatırladı. ve işte o an, cezanın ne olduğunu gerçekten anladı.

“entelektüel erkek bulmak oldukça zor” sözü, ilk bakışta kadınların kaliteli zihinlere değer verdiğini ima eder; ancak bu söylem çoğu zaman bir çelişki barındırır. çünkü gerçekten entelektüel erkekler; yüzeysel ilgiye değil, derinlikli sohbete, düşünceye ve özgünlüğe önem verir. fakat günümüzde kadınların büyük bölümü, hipergamik dürtülerle statü, prestij ve dışsal başarıya daha çok yönelir. bu da entelektüel erkekleri “ilginç ama yetersiz” kategorisine iter.

bir diğer ironi de şu: entelektüel erkek nadirdir çünkü entelektüellik; popüler olmak, gösteriş yapmak ya da sosyal medyada parlamakla değil, düşünsel yalnızlıkla ve bireysel gelişimle beslenir. bu da onları çoğu kadının radarından uzaklaştırır. sonuç olarak, entelektüel erkek bulmak zor değil; entelektüel erkekle ilgilenmek zor geliyor.

kimine göre ucuzluk, kimine göre sadece saf bir kimya meselesi. ama dürüst olmak gerekirse, bazen tanıştığın ilk gün iki içki, birkaç bakış ve hafif bir tensel temas her şeyi başlatabiliyor. plan yok, kurgu yok; sadece o anın doğal akışı. ve tam da bu yüzden kimilerine fazla geliyor.

“ilk geceden sevişilen ilişki yürür mü?”
yürür de, yürümez de. zaten sevişmeden başlayan her ilişki kusursuz mu ilerliyor? mesele zaman değil, temas. aylarca tanıyıp uyuşamadığın insanlar olduğu gibi, iki cümlede seni çeken biri de olabilir.

ilk buluşmada sevişmek; arzuna, kararına sahip çıkmak.
her sevişme bağ değil. her sevişmeme de saygınlık değil.

önemli olan: rıza, dürüstlük, olgunluk.
gerisi toplumun sesi.

kadın erkeğe yürüyorsa, o artık yürümek değil; 'önüne kırmızı halı serdim, hala gelmiyorsan ben gelirim' demektir.
çünkü kadın ilgi gösteriyorsa, bu flört değil, diplomatik ziyarettir—nadir olur, önemlidir ve geri çevrilirse ilişki ambargosu gelir.

bak şimdi, robotlarla seks yapmak iyice yaygınlaşırsa, kadınlar için işler bayağı karışabilir. adamların çoğu, duygusal bağlar ve sorumluluklar olmadan takılabilecekleri robotları tercih etmeye başlar.
bu durumda, kadınlar kendilerini dışlanmış ve değersiz hissedebilir. toplumda kadınlara olan ilgi azalırsa, sesleri ve hakları da geri plana itilebilir.

nüfus azalır, ilişkiler soğur, herkes kendi kafasına göre takılır. kadınlar da "biz ne olduk şimdi?" diye sorgulamaya başlar.
sonuçta, bu durum sosyal huzursuzluklara ve çatışmalara yol açabilir. yani ortalık fena halde karışabilir.

kasabanın birinde, bir palyaço varmış.
bu palyaço bir gün kasabadaki doktora gitmiş.
doktora "hiç gülememe hastalığına yakalandığı" söylemiş.
doktor palyaçoya, kasabadaki sirkte bir palyaço var. ona git o seni güldürür demiş.
palyaça doktora çaresiz ve umutsuzca, uzunca bakmış.
ve
o palyaço benim demiş.
o palyaço benim...

yeterince çabalayıp, okuyup, öğrenip, adaletli olup, ilerici düşünüp, kimsenin hakkına girmeyip, topril ve hile peşinde koşmayıp, üst sınırda çalışırsan ve büyük adam olmak istediğinde zaman alsa da olunabildiğine inanıyordum.

ancak büyüdükçe bunun böyle olmadığını yavaş yavaş öğrendim.
ve inanın, çok öfkeliyim.
meğer bu saydıklarım yapılmaması gerekenler listesiymiş.

ırk, millet

modern insan yengeçtir.
"yengeç suda yaşar; ama yüzme bilmez, suyun içinde yürür."
-dünyaya ayak uyduramamış benlikle özdeşleştirilerek.

hayal bile kuramıyoruz.
önüne hemen kurallar, yasalar, toplum, ahlak, kültür ve kapitalist sistem çet vuruyor.

güçlü hissedemiyoruz.
çünkü çetelerin, mafyaların, tarikatların, cemaatlerin, şirketlerin, devletlerin ve bankaların yanında, değersiz kalıyoruz. ne sözümüzün ne bedenimizin kıymeti yok

özgür olmak istiyoruz ama mümkün değil.
eskiden olsa köle olsan o zinciri kırıp, özgürlüğü alıyordun. şimdilerde o da yok. haritaların üzerinde hayali sınırlar çizilmiş hepimizi renklere bölmüşler. sen gir sen girme olmuş.
ulan kafam attı, dünyada kaybolmak istiyorum. herifler vize diyor.
ben kaybolmak diyorum.

ben bu listeyi uzatırım. ancak gerekli değildir.
okuyan herkes kafasında, çoktan sayfalarca doldurmuştur.