oyunu dün bitirdim. oyun gerçekten çok keyifli bir oyun. oyunda isterseniz bir hayalet kadar sessiz isterseniz de tank gibi vura vura gidebilirsiniz. özellikle yetenek ağacı ikisine de imkan veriyor. buradan alınan yetenekler bir tık overpower hale getiriyor karakteri.

onun dışında oyunun atmosferi, teması ve karakter konusu çok iyi. veba, sanayi devrimi ingilteresi vs çok iyi resmedilmiş. karakter yapıları da gayet güzel. enteresan hikayesi olan birçok karakter bulnuyor.

ayrıca içinde neredeyse 700-800 sayfalık bir roman olabilecek kadar bol yazı bulunuyor. ben genelde böyle yazıları, notları vs alakalı olsun olmasın okumayı severim. yazılardaki ilginç bilgileri yada oyunla ilgili ilginç ayrıntıları yakalamak hoşuma gidiyor. ama yazı miktarı bana bile bir tık fazla geldi biraz.

bir de bir chapter'da ilerlerken oyundaki yan görevleri veye kestirmeleri keşfetmekten çok keyif aldım. mesela ^* sokolov'u kaçıracağımız görevde ışınlana ışınlana çatılardan giderken birden sokolov'un laboratuvarının balkonunda buldum kendimi. denek 312 ile konuşuyorlardı. (burada sokolov'un konuşmasını bitirmesini bekleyin yoksa audiograph'ı oynatamıyoruz ve dolayısıyla oradaki değerli bilgileri de alamıyoruz) sokolov'u bayılttım. daha sonra deneğin de kapısını açtım ama sokolov'a göre sabaha kadar anca ömrü vardı. ona üzüldüm. neyse daha sonra sokolov'u sırtıma alıp ışınlana ışınlana samuel'in kayığına geri döndüm. yada son bölümlerde lord naip'i öldürmek yerine vebayı kendisinin getirdiğini, halkı bilerek bu hale soktuğunu yayın istasyonundan herkese duyurdum. o da mesela enterasan bir yoldu. kuleden aşağı inerken askerler lord naip'i tutukluyordu hatta.

ezcümle çok keyifli ve güzel bir oyundu. içinde bol ayrıntı vardı. hemen hemen birçok yere audiograph'lar vardı ve onları dinlemek çok ilgi çekiciydi. her bölüm sonunda ve başında mutlaka the hound pits pub'ın olduğu yerde her odayı, her yeri bir dolaştım. her bölümde pendleton ve havelock 'un günlüklerini okudum ve dinledim. pierro'ya bir selam verdim. kısa ama güzel bir hikayeydi. şimdi sırada önce dlc'ler daha sonra ikinci oyun var.

marvel’s spider-man’ın üç bölümlük ek hikâye paketi. dlc. oyunun ana hikâyesinin hemen sonrasında geçer ve black cat, hammerhead ile silver sable gibi karakterleri odak noktası yapar.

dün gece izledim filmi. su gibi akıp gidiyor. başı, ortası, sonu belli film yani hangi noktaya gideceği belli ama yine de matthew perry filmi çok iyi bir şekilde izletiyor. son derece keyifli ve güzel bir film.

normalde aşk-ı memnu kitabı ile ilgili bir entry yazmak istedim ama kitaba özel açılmış bir başlık yok sanırım o yüzden buraya yazıyorum. dizisini baştan sonra oturup izleme fırsatım hiç olmadı. televizyonda denk geldiklerim kadarıyla konuya ve ayrıntılara hakimim. geçen yaz dedim bunun kitabını alıp okuyayım. bence türkçe kitaptan uyarlanan türkiye'de televizyon yapımı haline getirilen gelmiş geçmiş en iyi yapım. kitaptaki betimlemeler, ruhsal analizler ve karakterlerin özellikleri diziye inanılmaz başarılı yansıtılmış. her aşk-ı memnu fanının da mutlaka kitabı okumasını şiddetle tavsiye ediyorum.

dexter resurrections'ın son günlerde artan popülerliği neticesinde tekrar dexter serisini izlemeye karar verdim. zaten orijinal sekiz sezonluk dexter'i üniversitede bitirmiştim. yıllar sonra da dexter new blood'u oturup izlemeye karar verdim.

öncelikle dizi son bölüm hariç tüm sezon beni gayet tatmin etti. özellikle kurt caldwell karakterini çok beğendim. harrison da tam bir ergen işte yani evlat olsa sevilmez ama evlat diye katlanıyorsun.

fakat herkesin malumu son bölüm inanılmaz bir yıkım oldu benim için. bu kadar dizinin olağan akışına aykırı durumların olması, havada kalan sorular, ucu hiçbir yere bağlanmadan açık bırakılan noktalar tüm diziyi piç etti diyebilirim.

--- spoiler ---

bundan sonrası spoiler. last of us part iki'deki joel'in ani, gereksiz ve manasız ölümü sonrası gördüğüm en ani gereksiz ve manasız ölüm oldu dexter'ın ölümü. senaryonun ilerleyebileceği bir çok yol, bir çok nokta varken çok ani ve hiç de mantıklı olmayan bir ölüm şekli tüm diziyi mahvetti diyebilirim. bu bahsettiğim noktalara yukarıda sayfalarca değinilmiş zaten tekrar benim üzerimden geçmeme gerek yok. ama sadece dexter'a, tüm diziye ve külliyatına yapılmış bir hakaret diyebilirim bu duruma.
--- spoiler ---

yine de ilk dokuz bölüm gerçekten güzeldi hakkını yiyemem. bundan sonra daxter orijinal sin ve resurrections serisine devam edeceğiz.

hafta sonu ana hikayesini %100 bitirmeyle 28 saatte tamamladım. öncelikle çok büyük bir spider-man fanı olmadığımı belirteyim. dur şu neymiş bir bakayım diyerek oynamaya başladım. ama cidden çok başarılı bir yapım olduğunu gördüm. yıllar önce ps1 versiyonunu oynamıştım ama çok da fazla sarmamıştı o zamanlar beni. fakat bu dediğim gibi bambaşka olmuş.

öncelikle ben remastered versiyonunu oynadım. görüntü kalitesini çok beğendim. kaplamalar, detaylar, şehrin görüntü kalitesi, mekansal tokluk vs çok üst düzeydeydi.

sunuş açısından da dövüş hissiyatı ve ağ atarak şehirde gezmek çok keyifli. dövüş mekanikleri yeterince iyi ve çeşitli. ilk başta bir tık basit mekanikler varken skill ağacından gelen ekstra yetenek ve kostümlerden gelen güçler spider-man'ı oynaması çok keyifli bir hale getiriyor. hatta yan görevler ve şehrin dört bir yanında anlık rastgele açılan suçlar bu yetenekler sayesinde sıkıcı olmaktan uzak hale geliyor. her seferinde bu yetenekleri ve özellikleri değiştire değiştire gezdiğim için fight'lardan hiç sıkılmadım.

yukarıda değindiğim gibi oyunun tek eksik yanı bence biraz tekrara düşüyor. fakat bunlar da yetenek ve özellik çeşitliliği ile tolere edilebiliyor. boss fight'lar sadece daha çeşitli olabilirdi. boss'ları çözmesi çok kolay. hemen hızlı bir şekilde halledilebiliyor. ama burada da boss fight'ın sunuş tarzı ön plana çıkıyor ve sinematik ve görsel şölen eşliğinde dövüşleri gerçekleştiriyoruz. dediğim gibi görselliği oyunu bambaşka bir boyuta çıkarıyor.

mini oyunlar da 2 çeşit olmasına rağmen fena değil. biri elektrik devrelerini düzenleme diğeri de mikroskop incelemeleri. aman aman diyemicem ama elektrik devresini düzenlemeyi sevdim.

özetle marvel's spider-man beklentimin ciddi manada ötesinde geçerek sevdiğim bir oyun oldu. dlc'leri de bitirip daha sonra miles morales'i de oynamaya başlayacağım. hazır wolverin de duyurulmuşken benim gibi marvel dünyasına çok hakim olmasa da yine de ilgisi olanlar için bunlar güzel fırsatlar.

filmi geçen gece izledim. güzel film ama biraz uzun bakışmalar, konuşurken tek bir düzeyde inişiler çıkışlar olmadan gitmesi biraz sıktı açıkçası. hikaye olarak da gayet güzel. son sahne zaten sinema tarihinde filmi klasikler arasına sokan sahnelerden belki de başlıcası.

arada sırada girip bir iki dövüşten sonra kapattığım bir oyunken ilk defa bir mortal kombat oyununun hikayesini baştan sona oturup oynadım. bu oyundan önceki oyunların hikayesine hakim değilim. bu oyunda da hikaye kısmı eh işte seviyesinde kaldı benim için ama oyunun görselliği ve vuruş hissiyatı çok kaliteli. ara sahneler arasında sadece dövüş yaptığım için sonlara doğru biraz sıkıldım açıkçası ama yine de güzel bir deneyimdi.

dün akşamki büyükçekmece konserine katıldım. sesi güzel, seyirci ile etkileşimi iyi hoş ama konserin yüzde 90'ı eski şarkılarından oluştu. ilk çıkış yaptığı şarkılar da kötü demiyorum ama 2.30 saatlik konserin 2 saati slow şarkılardı. son 2-3 şarkı son dönem hareketli şarkılardı. ruj söylendi ama nevale, muhalif, kafa tatili, boşuna nefes tüketme, kor filan da söylenebilirdi. konser sonunda insanlar o kadar slowdan sıkılmış olacak ki gitarist hasta olup gitmesine rağmen gitar olmadan çalınan ruj'u bile bir daha okuttu.

konser şarkılarını bir daha baştan düzenlese daha iyi olabilir. güzel olan birçok şarkısı var.

oyunu henüz yeni bitirdim. co op oyunlarını genelde evde eş, dost, arkadaşla oynamayı seviyorum. it takes two ve a way out oyunlarından sonra bir miktar seviye düşmüş gibi olsa da yine de keyifli ve güzel bir oyundu.

oyunda benim için negatif yönü bir muğlaklık içinde ilerliyoruz. semboller üzerinden hikaye anlatılmaya çalışılmış ama bu bende biraz sıkıcılığa yol açtı.