bu markaya ait t8b model televizyonumu 7 aydır sorunsuz ve büyük bir keyifle kullanıyorum.
ilk aldığımda amacım playstation keyfimi artırmaktı. sonra fark ettim ki subwoofer’ı müthiş; içimi titreterek film keyfi sunuyor. dedim, “bunda film de izlerim.”

tabii, bu süreçte bir takım yazılımsal ve donanımsal sorunlar yaşadım ama aşılmayacak şeyler değildi.

-film izlemek inanılmaz keyifli. elimde 2.5" seagate harici hdd var, takıyorum ve izliyorum. sesine alıştım ama gece biraz gürültü oluyor. dedim, “güzel bir wi-fi kulaklık alayım.” aldım, geldi. o an fark ettim ki tv'de sadece bir tane usb 3.0 girişi var, type-c zaten yok. neyse ki kalburüstü powered usb hub buldum ve bu eksiklik çözüldü. test ettim, lossless veri aktarıyor.

-izledikçe daha yüksek çözünürlüklü, daha net filmler tercih etmeye başladım; 40 gb’lık filmler derken, harici hdd bazı filmlerde darboğaz yaratmaya başladı, hayvani buffer yedim. hazır type-c destekli hub’ım var, filmleri type-c girişli ssd’ye aktardım, sorun çözüldü.

-darboğaz ve buffer kaynaklı sandığım kare atlama sorunu maalesef ssd'ye geçtikten sonra düzelmedi. tv işlemcisi fazlasıyla yeterli, vlc’de her şeyi denedim ama çözemedim. bunun yerine kodi indirdim, problem tamamen kayboldu.

şu an sorunsuz bir şekilde hayal ettiğim düzeyde film izleyebiliyorum. benim gibi uğraşan olursa diye deneyimlerim burada kalsın.

yıl 2025, varlığına hala ihtiyacımız var çok garip.

subwoofer'lı 55" 4k televizyonum var diye hava atıyordum, bir gün öylesine eski filmlerden bir şey taktım. aman yarabbim, netflix ıvır zıvır ne kadar sıkıştırıyormuş, nasıl anlamsız kayıplar.

zorla korsan izle diyorlar, paramızla rezil oluyoruz.

kafa bandı o kadar sıkı ve açılmıyor ki, 10 dakika müzik dinleyip çıkardıktan sonra insan rahatlıyor. ses kalitesi muazzam ama uzun süreli kullanımda çok rahatsız ediyor. inanılmaz konforsuz bir kulaklık.

ekşi kurulduğunda 11 yaşındaydım.
13 yaşımdayken siteyi fark edip okumaya, takip etmeye başladım.
17 yaşımda ilk yazarlık başvurumu yaptım, yıllarca bekledim. e-posta adresime erişimimi kaybettiğim için onaylandıysa da haberim yok, uçmuştur zaten şimdiye kadar.
6 ay sonra 38 yaşıma gireceğim.

sözlük keşke ilk kurulduğu dönemde olduğu kadar kurallarına sıkı sıkıya bağlı olsa da, daha kaliteli başlıklara denk gelebilsek.

alım gücüyle kıyaslandığında 10-15 yıl önce gelen hesaptan farklı değildir.
asgari ücet 1200 lirayken de 400 lira geliyordu benzer hesap.

biz uygulatanı değil, uygulayanı eleştirdikçe daha çok görürüz böyle hesaplar.

başlangıçta hikâye tanıdık: ölümcül hastalık, sınırlı zaman, geride kalanlar için maddi güvence sağlama çabası. herkesin sempatiyle yaklaştığı, yardım etmekte tereddüt etmediği bir durum.

bağışlar geliyor, hedef konuyor, topluluk kenetleniyor. amaç net: o hedef tutacak ve herkes huzurla “en azından elimizden geleni yaptık” diyecek.

ama hedef tutunca hikâye garip bir yöne kayıyor. “biraz daha olursa ne olur ki” derken, yeni hedefler belirleniyor. bir süre sonra bunun sadece hayatta kalma değil, yakalanan ivmeyi sürdürme meselesi olduğu hissi yayılıyor.

ve fonda, görünmeyen bir ikinci hikâye… başta önemsiz gibi duran, ama dikkat edenlerin fark ettiği bazı eski çıkışlar, sivri sözler, tartışmalar. destek veren ellerden bazıları bu yüzden geri çekiliyor, bazıları ise “kime ne” diyerek devam ediyor.

hikâye, başta merhametle açılan kapının, zamanla güven ve kuşkuyu aynı potada eriten bir pazara dönüşmesiyle devam ediyor. ve işin sonunda, herkesin “en başta neydi, şimdi ne oldu?” diye düşündüğü o noktada, perde kapanıyor.

bu hikayenin kahramanı, herkesin tahmin edeceği üzere walter white'tan başkası değil.

"seyfi dursunoğlu nerenin huysuz virjin'i amk?" sorusunu akıllara getiren önermedir.

2020 yazında kuzenim mide kanserinden vefat etti. babam, kuzenimin kardeşi ve eniştem öyle bir yıkıldı ki, yürüyemez oldular. morga birlikte girdik... orada, bir kefene sarılmış kemik yığınını hiç zorlanmadan tabuta koyduk.

kanserde genellikle hep aynı hikaye yaşanır: aşırı kilo kaybı —hem kas hem yağ— saç dökülmesi ve ciddi fiziksel güçsüzlük. bu süreç, kanserin son evresinde pik yapar ve mortalitedir kaçınılmaz son.

bu neredeyse tüm kanser türlerinde ortak bir durumdur. kuzenimin sesini son altı ay boyunca duymadım; sosyal medyada da hiçbir paylaşımı olmadı.

bildiğimiz, deneyimlediğimiz bu gerçekler "evre yalancı” diye bağırıyor içimizde. yardım kampanyasının hâlâ sürüyor olması da üstüne tuz biber oldu. linç bu yüzden ortaya çıkıyor.

yine de işin içinde bir “ama” var. bazı hastalarda hastalığın getirdiği güçsüzlük, yaş, motivasyon ve tedaviye bağlı olarak aynı şekilde ilerlemeyebiliyor. saç ve kilo kaybı yaşamayan kemoterapi görmüş hastalar da var; örnekleri çok az olsa da mümkün.

bu yüzden ben evre’ye dolandırıcı diyemem. paylaşımları, anlattıkları, ruh hali tutarlı ve samimi görünüyor. o yüzden çekimserim.

bana göre kanserden ölme ihtimali, insanları kandırıyor olma ihtimalinden biraz daha düşük, bizi kanırdığına inanıyorum.

yine de ben yanında değilim, süreci bilmiyorum; bu yüzden “yalancı” demem mümkün değil.

eğer gerçekten de söylediği gibi sadece 3-4 haftalık ömrü kaldıysa, şimdi en çok ihtiyaç duyduğu şey sükunet. ölmekte olan birini sosyal medyada linç etmek modern çağın en acımasız işkencesi.

geride kalan eşi ve oğlu, yaşadıkları acıyla yalnız kalacaklar; ne yazık ki kimse onların gerçekliğini umursamayacak.

çoğu sosyal medya kullanıcısının inandığı gibiyse; evre ilgi çekmek için severek kullandığı sosyal medyanın karanlık yanına sürüklenecek ve en büyük bağımlılığından mahrum kalacak. bu da belki en ağır ceza olacaktır.

son 1 aydır kafayı yediğim arkadaş.
sonunda ilk ai psychedelic albümümü yaptım ^*.

https://suno.com/…da351-dc24-454c-a6b6-8825128d38d4

vokal prompt'unu, lyric alanına parantez içinde ekleyince çok daha iyi sonuçlar veren ai.
yatırım tavsiyesi değildir ama çok tatlı sonuç aldım.

https://suno.com/s/p3mhdyp2gr49jatz