12 mart 2025 atletico madrid - real madrid maçında penaltı atışlarıyla ilgili 8 sayfa not tuttuğunu söyleyen spiker.
hazırladığı notlarından yayında paylaştıkları ise gerçekten bu bilgi ne işimize yarayacak dedirten cinsten.
1) mbappe, penaltı esnasında kaleciyle göz teması kurmuyormuş.
2)courtois, penaltı esnasında kollarını iki yana açıyormuş. (sanırım topu tutmak istiyor)

dünyanın en ağır cümlelerinden birini kurmuş kişidir.
anlamak isteyene derler ya, o hesap işte.
birileri unutmuş, birileri anlamamış, birileri anlamak istememiş olabilir.
ben unutmadım.
belki tam anlayamadım, belki hiç anlayamayacağım yaşadıklarını ama o kadar içim yandı ve hala yanıyor ki.
sana söz olsun unutmayacağım.
tanışmadık seninle ama burada her duasında seni eksik etmeyecek bir kardeşin var.
inşallah bu dünyada bulamadığın huzuru, gittiğin yerde bulmuşsundur.

çaresizliktir.
hem yaşadığım hem de yaşayanlara şahit olduğum en berbat his çaresizlik.
sevdiğinin elinden gerçek anlamda kayıp gitmesi, senin var gücünle mücadelene rağmen hiçbir şey yapamaman ne acı.
herkesin yaşadığı acı şeyler var, niyetim kimsenin sıkıntısını küçümsemek değil. ama bugün dert ettiğimiz birçok şey zamanla geçiyor, unutuluyor. en kötü ihtimalle acı bir hatıra olarak yer alıyor hafızamızda.
ama çaresiz kalmak tarif edilemez bir duygu.
işim gereği nadir görülen hastalıklarla mücadele eden çocukların aileleri ile sürekli iletişim halindeyim.
ne yazık ki bu hastalıkların bir tedavisi yok. bir annenin bir babanın evladının elinden kayıp gitmesine, günden güne erimesine şahit olması nasıl tarif edilebilir ki. bu ailelerin gözyaşları içinde ağızlarından dökülen "daha fazla acı çekmesindense bugün ölsün istiyorum." sözlerini duymak gerçekten yer yarılsa da içine girsem dedirtiyor insana.
yaşamayan bilmiyor, görmüyor, duymuyor.
ama bu sektör dışarıdaki insanların kaygılarını, tasalarını okyanustaki su damlasıymış gibi gösteriyor.
"acı gerçek, acı çekmek ise opsiyonel" yazıyordu bir yerde...
bazen bu dünyadaki tek gerçek duygunun acı çekmek olduğunu düşünüyorum.

hayatı boyunca 1 gün bile çalışmamış, sigortası eşinin dükkanı üzerinden yatan 42 yaşındaki yan komşumuz az evvel kahkahalar içinde emekli olduğunu söyledi.
şimdi biz 65 yaşına kadar çalışıp vergilerimizle bu kadının maaşını ödeyeceğiz.
yatacak yeriniz yok.

ortamlarda hem prestijinizi arttıracak hem de cebinizi dolduracak süper olay.
eğer siz de takı toka vb. geleneklerin saçmalığından bıkan ama eş, dost, akraba hatrına katlanmak zorunda kalan benim gibi biriyseniz, bütün gözlerin üzerinize dikildiği o kutsal anda herkesi şaşırtacak, kulaktan kulağa fısıldaşmalara sebep olacak bu kutlu eyleme katılmanızı şiddetle öneriyorum.
hesaplarıma göre bilmem kaç yüz düğüne katılarak çeyrek altınınızın parasını bile çıkarabilirsiniz. evet.
(bkz: uslu bir çocuk olursanız şirinleri bile görebilirsiniz)

annenin ölmesi, eksik kalmak demek.
ölüm haberinden sonra aldığın her nefeste eksiksin.
bir şeyler hep eksik...
mutlu anlarımı buruk yaşamaya alıştım.
annem olsaydı tam bu anda diye iç geçirdiğim çok an, anneme anlatmalıyım dediğim o kadar çok şey biriktirdim ki zamanla.
emanet ettiği kardeşimle yaşıyorum, keşkelerimin çoğaldığı zamanları.
hissediklerimi kelimelere dökmek çok zor geliyor.
eksikliği kelimelere dökmeye çalışmak, kelime anlamlarının eksikliğini de beynime çakıyor.
kafam çok karışık.
tek doğru cümle belki de
"çok özledim" olmalı.
ben annemi çok özledim sözlük.

uzun zamandır içinde bulunduğum durum.
ne insan tanımak istiyorum, ne çıkıp dolaşmak.
bir tane film açıyorum yarısında sıkılıyorum, kitap okuyayım diye oturuyorum, uyuklamaya başlıyorum. diziye başlıyorum, 2 bölüm sonra kapatıyorum.
geçim sıkıntısı, ruhsal bunalım, gelecek kaygısı, pandemi şartları derken tam olarak bu durumu hissediyorum artık.
ölmeyecek kadar yiyorum, ölmeyecek kadar gülümsüyorum. nefes almak bile işkence geliyor.
öylesine vakit dolduruyorum. amaçsız, tatsız, mutsuz. kimilerinin deyimiyle şükürsüz.
ölmeyecek kadar yaşıyorum.

maç öncesi kulüp sahiplerinin birbirine deve sidiği ikram ettiği bilgisini aldığım maç. işte gerçek futbol bu!

bu gece de avutalım kendimizi.
kendini en yalnız hissettiğin anda aklına gelene, benliğinden bir şeyleri çalıp gidene gelsin.
varlığıyla şapşal şapşal güldürene, yokluğuyla yaşarken de öldürene gelsin.
insana hayatı sevdirene, gidip de arkasından sövdürene gelsin.
dönmeyeceğini bildiğine, yine de umut ettiğine gelsin.
giden gülsün, eğlensin.
kalan yalnızlığıyla dertlensin.
geceniz kutlu olsun dostlar.
pişman olduğun zaman

çok afedersiniz ama en büyük özellikleri
siklememektir.
para, aşk, huzurlu bir aile, sağlık tüm bunlar birer mutluluk sebebidir ama bugüne kadar gördüğüm, gerçekten mutlu insanların en büyük özelliği hiçbir şeyi siklememeleridir.
paran vardır ama takıntılısındır, sağlıklısındır ama kendini dinlersin, sevgilinle yada ailenle iyisindir ama saplantılısındır. sonrası hep mutsuzluk, hep sıkıntı.
bak bu yazıya başlarken bile "çok afedersiniz" diyerek başladım, demek ki mutlu olabilmek için daha çok yolum var.