yepyeni gösterileri sen balık değilsin ki nin kaçırılmaması, mümkünse defalarca izlenmesi gereken güzel ekip.

çıplak ayaklar kumpanyasinın yepyeni gösterisi. mihran tomasyan tek başına büyülüyor, kaçırmayın...

ihsan beyin sinirli bir anında başar - pelin aşkını "türk yunan ortak yapımı" olarak tanımlamasını hatırladıkça tekrar tekrar gülme krizine girdiğim güzel dizi.

peşinen edit : sanki sadece aşk için değil de olası bir torun için etmişti bu lafı ihsan yıldırım, ama geçmiş zaman - emin olamadım...

eski kız arkadaşımın cd'lerini kaybederek beni boş albüm kutusuyla başbaşa bıraktığı saygı albümü.. kutusunu rafta her görüşümde hey guzel allahim yaratiyorsun bir de takip et diye başlıyorum söylenmeye ama nafile...

benzerlerinde olduğu gibi çok iyi denilebilecek yorumları da içerir, şarkıyı katletmişler denilebilecekleri de... ama yine de (bkz: neye göre kime göre) canım kardeşim...

pardus kullanıcılarına bir komut (bkz: pisi) veya bir kaç tık (bkz: package manager) kadar yakında bulunan güzel oyun.

basit bir anne operasyonu gibi görünse de aslında uzun zamanda ve dikkatle planlanmış bir harekattır.

öncelikle sizin ortalıkta olmadığınız bir dolap düzenleme / kışlıkları kaldırma (bkz: kisliklari kaldirmak) / oda toparlama vs. vs. sırasında canım giysiniz sırra kadem basar (bkz: sırra kadem basmak). sonraki bir kaç ay boyunca - bu süre giysiyi ne kadar sevdiğiniz, ne kadar ısrarcı bir insan olduğunuz gibi değişkenlere göre belirlenir - anne kişisi sorularınızı "ne bileyim" den başlayıp "ben senin giysilerinin bekçisi miyim"'e uzanan bir yelpazedeki cevaplarla itinayla geçiştirir. hatta zaman zaman "sahip çıksaydın giysilerine, kimbilir nerede unuttun" gibi karşı ataklara da girişebilir - unutmayın karşınızda yılların tecrübesine sahip 20. level bir anne kişisi var.. bu aşamada işe yarayabilecek tek taktik vicdan azabı taktiğidir, o da ancak 5 seferden birinde ve giysi çok çok eski değilse işe yarayabilir - ama benim tavsiyem pek de umutlanmamanızdır...

yeteri kadar zaman geçip de o çok sevdiğiniz giysiyi yer bezi olarak kovanın içinde gördüğünüzde son hamlenin zamanın gelmiştir artık : tecrübenin getirdiği akıcılıkla anında takınılan "sen beni hiç dinlemiyorsun, hangi söylediğimi hatırlıyorsun ki" bakışları ile birlikte açıklama hazırdır : bu tişört / gömlek çok eskidi, giyilmez artık diye konuştuk ya yavrucuum, ben de bez yapmıştım ne zaman önce... hiç o giysiyi ne kadar sevdiğinizi, böyle bir karara hayatta imza atmış olamayacağınızı falan açıklamaya çalışmayın ; beyhude bir çaba olur, gelişen tartışmada anne kişisi kesin haklı çıkar, aldığı fazladan experience puanları yanına kar kalır. sonrasında adı geçen anne kişisi bir operasyonu daha başarıyla sonuçlandırmış, muzaffer bir komutan edasıyla işinin başına döner, size ise önünüzdeki maçlara bakmak (bkz: artık önümüzdeki maçlara bakacağız) kalmıştır artık ; mukadderat...

genel beğeniye göre çirkin olarak tanımlanabilecek ayaklardır, ama (bkz: onun da hastası var)

12 (buçuk) sene boyunca kazancı yokuşunu parke taşlarının renklerine kadar ezberleyen ben, okuldan (bkz: mimar sinan üniversitesi) mezun olmamın hemen ertesinde, bana nispet yaparcasına hop diye açılıveren bu illet hatta fena halde gıcığım. evet gıcığım.

bahçeli yedinci caddedeki (ankara) şubesinde bangır bangır çalan müzikten birbirimizi duyamadığımız, duyamamaktan sıkılıp da yüksek sesle konuşmaya başlayınca sessiz olmamız konusunda uyarıldığımız başarılı işletmecilik örneği kahveci zinciri.

evet güzel kahveleri, çikolata kaplı kahve çekirdekleri, çikolata kaşıkları var ama o garsonlarla uğraşacağıma kahve içmem diyorum genellikle.

(bkz: don t fear the reaper)