şişli belediyesi'nde teknik başkan yardımcısıdır. mimar tuğba evci selçuk, ahmet davutoğlu'nun yeğenidir. resul emrah şahan tarafından önce imar müdürü sonra teknik başkan yardımcısı olarak atanmıştır. halen görevine devam etmektedir.

dün radyoda yıllardan sonra dinlediğim aşk denilen ateşe yanalım mı yı kusursuz yorumlamış şarkıcı

http://touch.dailymotion.com/…tese-yanalim-mi_music

(bkz: çoban çeşmesi)

ramazan döneminde avrupalı turist yılın diğer 11 ayında oldugu gibi görmek gezmek icin, arap turistler ise cogunlukla oruç tutmadıkları icin bulundukları coğrafyayı değiştirerek ülkemize gelir. ( bilginin kaynağı: istanbul'un ilk 3 ünde yer alan 5 yıldızlı bir otelin müdürü ) tarafimdan da hafta içi emirgan sütiş'te test edildi, doğrulandı

(bkz: camiye ayakkabıyla girildi mi girilmedi mi/@daayri)

devlet ücra köşelerde dahi gece gece bile hasta bir kişiyi alsın hastaneye götürsün diye ambulans helikopter ihalesi yaptığı halde, bunun için vergilerimiz harcandığı halde, hastanenin içinde dışında önünde bir yerde göz göre göre hayatını kaybetmiş candır. içimizi dağlayandır.

http://www.hurriyet.com.tr/ekonomi/23024570.asp

1826 yılında yeniceri ocağı'nı kaldıran 2. mahmud, bununla birlikte dogal olarak işlevi kalmayan mehter takımını da 1828 yılında kapatmistir. daha sonra sembolik olarak 1914 yılında yeniden oluşturulan mehter takımı, 1935 yılında kaldırılmış, 1952 yılında askeri müze bünyesinde tekrar kurulmuştur.

velhasıl mehter takımını kaldıran bir osmanlı padişahıdır. bülent arınç'ın nemli gözlerine duyurulur.

henüz izleme fırsatı bulamadığımız, eylemciler camiyi boşalttıktan sonra fotograf kompozisyonu yapip elindeki bira kutusunu ve cesitli izmarit vs leri serpistiren kisilerin görüntülerdir.

cevabini hic merak etmedigim soru.

çünkü osmanlı'nın torunlarıyız diyenler, osmanlı'yı kulaktan dolma olarak bildikleri için felsefelerini anlamıyorlar.

araplar, cami demezler. mescid derler. mescid secde edilen yerdir. cami ise cem edilen, toplanılan yerlerdir.

türk mimarisinde, özellikle mimar sinan ve izinden gidenler, mümkün olduğunca çok müslümanın toplanmasını ve tek büyük bir kubbe altında cemaatin arada sütunlar ( direkler ) olmadan birbirlerini görerek namaz kılmasını sağlamaya çalışmışlardır.

arapların mescidleri ise çok sütunludur. biz aslında ibadet ettiğimiz yerlerin adı ve mimarisi ile bile birbirimizden ayrılırız.

osmanlı'da cuma mahalle mescitlerinde kılınmaz. çünkü mahalle mescitlerimizde minber yoktur, padişahın hutbesi okunmaz, o nedenle büyük camilerde minber vardır, hutbe okunur, cuma büyük camilerde birlikte kılınır ki cemaat toplansın.

günümüzde mahalle mescidinde de cuma kılınıyor, büyük camilerimizde de. mescit ve cami ayrımı kalktı. esnaf büyük camilerde cuma namazına gitmiyor, hutbe daha uzun sürdüğü için.

demek ki osmanlı'nın torunlarıyız diyenler, mahalle mescitlerinde de cuma namazı kılınması gibi osmanlı'dan çok farklı bir uygulama yapabiliyorlar, diyelim ki esnaf sultanahmet camii'nde cuma namazı uzun sürüyor diye ticari hayatına çabuk dönmek için küçük mescitlerde cuma namazı kılıyor, ondan sonra allah'ın yarattığı bedenleri şiddete maruz kalmasın diye camiye sığınmış, toplanma mekanında toplanmış insanlara ayakkabıyla girdin diyorlar.

ayrıca camilerde mimarlık yapmis birisi olarak, defalarca arap turistlerin camide horul horul uyuduklarını gördüm.

hatta ilk gördüğümde dışarıdaki lokma parmaklıklı pencereden içeriye bakıyordum ve adamın ayaklarını pencereye doğru da dayandığını gördüğümde ölü sanmıştım.

caminin koruma derneğinin başkanına söylediğimde, araplar öyledir, kendi ülkelerinde de yer, içer, uyurlar dedi.

sonradan ramazan'da da o tarihi camide de iftar verilmeye başlandı zaten.

benim için camide allah'ın verdiği canı kurtarmak amacıyla toplanılması, orada yemek yenilmesi ve uyunmasından daha hoş görülebilecek bir eylemdir.

yerel de olsa seçimler yaklaşırken oy hesabıyla 10 yıldır iplemediği geçici işçi, taşeron çalışanlar konusunda calışma yapan ve o insanların gozundeki umudu sömürenlerin, gezi gibi bir direnişe insanların parasız gelebileceğini düşünemedikleri için yaymaya çalıştıkları soylentidir.

gezi ye birçok insan yiyecek icecek getirdiği gibi, içeride bir bardak su bile icmeye çekinmiş bizim gibi. ihtiyacı olanların hakkını almaktan korkup.

bu ogretilmemis, ezberletilmemis, hazirlanilmamis ruh soyluluğunu anlatmak cok zor. hiç anlatamayacağız belki