gündemden düşmemesi gereken güzel gülüşlü kızımız. ben bulunamamış olduğunu düşünmüyorum. aşırı beceriksiz ve basiretsiz olmak lazım bulamamak için. bulunamıyor değil, bulunmuyor demek ki. belki de çoktan bulundu ama unutulsun diye bekleniyor. umarım başına geldiği iddia edilen şeyler olmamıştır.

annesi anılsın diye uğraşmak, annesini sevindirmektir.

direkt - direk
yalnız - yanlız
rağmen - rahmen
travma - tramva
şarj - şarz

daha aklıma gelmeyenler var ama gözlerim kanıyor sözlük.

bu zamana kadar kötünün iyisi gibi göründüğünden oy alan parti için oldukça iddialı bir açıklama olmuş. bizi başka partilerin tabanıyla karıştırmayın.

gömlek-pantolon. gömleğin kollarını da kıvırdım :))

içimdeki karanlığı dökmeye geldim.

geçen gün ne bok yiyorum, yiyeceğim diye düşünüyordum. gecesinde bu soru ve üstüne gelen başka düşünceler daha da ağırlaştı, uyuyamadım. neden, neden olmuyor derken bir farkındalık geldi. neden diye sormanın bir anlamı yok. olmuyor çünkü olmuyor, olmayacak da. bunu kabullenmem gerektiğini fark ettim. hala hayattan beklentilerim vardı. iş konusunda giderek daha iyi olacaktım, karşıma beni gerçekten sevecek birisi illa çıkacaktı, mutlu olacaktım.

şimdiye kadar hiçbiri olmadı. olacak gibi oldu ama, yalan yok. aşık oldum, çok sevdim, sevildim, istediğim gibi bir iş bulduğumu düşündüm, mutlu olacağıma inandım. çok uğraştım. fark ettiğim şeylerden birisi de bu. istediğim bölümün savaşını verdim, okudum, gönüllü çalıştım, 3 kuruş paraya çalıştım. şu an elimde koca bir hiç var. 30 yaşındayım ve düzene oturmuş, iyi gidiyor diyebileceğim hiçbir şey yok hayatımda. belki de olmayacak. bunu kabullenmem gerektiğini anladım. ve içimde bir miktar rahatlamayla karışık bir boşluk oluştu. sonuçta sevdiği işi yapan çok insan yok, evlenip mutlu olan da.

alan değiştirmeyi ciddi şekilde düşünmeye başladım ve bu koyuyor. çok uğraştım çünkü. yüksek lisans yaptım, eğitimler aldım, hala eğitim kovalıyordum. ama hani sorarlar ya, 5 yıl sonra kendini nerede görüyorsun? diye. benim buna bir cevabım yok, hiçbir fikrim yok. 1 yıl sonramı bile bilmiyorum.

ama yalnızlığı kabullenmiştim, zaten mutlu bir ilişki yaşamayacağımı kabullenmiştim, bir şekilde evlensem bile boşanacağımı düşünüyordum. sonra karşıma bir adam çıktı, evlenebileceğimi düşündüğüm ilk ve son insandı. ama ilişkimiz o kadar kötü bitti ki, yas bile tutmadım. neden diye düşünürken fark ettim ki ben bu ilişkinin yasını daha ilişki bitmeden tutmuş, acımı çekmiş ve kabullenişe geçmiştim.

zaten kardeşimin özel durumundan ötürü de çok bi beklentim yoktu. kimseye ya benim bir de şöyle bir kardeşim var, beni seviyorsun ok, onunla da ilgilenmemiz gerek diyemem. kimse bunu kabul etmek zorunda değil. çünkü çok zor ve ben de isyan ediyorum çoğu zaman, çok bunaldım. ailem de durumu kolaylaştırmıyor, aksine hayat giderek daha da zorlaşıyor ve bu konuda yapabileceğim bir şey yok.

ben de kabullendim. büyük ihtimalle kalan hayatımda mutlu olmayacağım. hayattan beklentimi sıfıra indirgedim. güzel şeyler olursa mutlu olurum, olmazsa da olmaz. hayat işte. yine de bu ara özellikle çok bunalmış bir haldeyim, evden, işten, kendimden, her şeyden çok bıktım, çok yoruldum.

sürekli bir şeyler için uğraşıp karşılığında hiçbir zaman hiçbir şey alamamış olmak çok yıpratıcı. kafaca dinlenmem gerekiyor, ama ne zaman yapabilirim bilmiyorum.

eve gidip 2 gün yataktan çıkmamak veya 2 günlüğüne bile olsa kendi kendime kalabileceğim bir yere kaçmak. çok bunaldım.

xbox ta bayılarak oynadığım, bitirdiğim tek oyun olan ori and the blind forest soundtrack'i. diğer müzikleri de güzel. canım çekti gidip tekrar mı oynasam

ben stres oyuncağı olarak kullanıyorum. geçen montumum cebinde kalmış, parmaklarım arasında çevirmeye başladım
baktım iyi oldu, ara ara öyle oynuyorum. tırnaklarımın kenarlarını yolmaktan kurtulmuş olabilirim, teşekkürler 1 tl.

yani ne diyeyim ki? neden ya, ufacık hayvan zarar görünce eline ne geçecek? ne güzel millet seviyor, besliyor. sessizce geç git bari gölge etme. umarım ceza alır. tedavi masraflarını da kendisinden tahsil etsinler.