gizli bahçe'nin resident dj'lerinden biri.

bu durum genelde yurt disinda yasayan turkiyelilerin belli bir sure sonra memleket hasreti cekip her gordugu turkiyeliyi potansiyel arkadas olarak gormesinden kaynaklaniyor. turkiye'deyken tanistigin kisileri hayatina sokmadan once uyguladigin filtreleri yurt disinda kullanmayinca tabi ki denyo denyo insanlara maruz kalmak kacinilmaz oluyor.

filtrelerinizi sevin, onlara sahip cikin.

kampüsün dibine malazgirt bulvarı yapıldıktan sonra otururken otoyoldan gelen araba sesleri duyulmaya başlanan stadyum.

eski orman içinde huzurla oturma hissini özletiyor elbette.

bu seneki program ve organizasyonu geçen seneye göre çok daha iyi kotaran festival. dhafer youssef, erik truffaz, ilhan erşahin, şafak öz kütle, mehmet aslan (benim için festivalin sürprizi)'ı dinleme fırsatı vermiştir.

yalnızca şu uygulamadaki haritayı iyileştirmeleri şart. araba yolu diye gösterilen yolun bazı yerlerinde bırak arabayı iki kişinin yanyana yürümesi bile imkansızdı ve etkinlik mekanına ulaşamadığımız için biletimiz yandı ne yazık ki. tabela/ok gibi yönlendirmeler de yapılmalı zira shuttle şoförlerinin bile insanları yanlış yerlerde indirdiği oldu. önümüzdeki yıl bu da çözülürse şahane ötesi olacak.

ankara güneş sokak'ta çok tatlı bir apartmanda konumlanmış, içinde inanılmaz güzel insanlar barındıran, kapısından girdiğiniz anda sizi kabul eden, besleyen, fotoğraf algınızı bambaşka fikirlerle zenginleştiren atölye.
o kapıdan girmemiş olsaydım bambaşka bir insan olurdum.

atölyeler ve etkinlikler için:
http://www.kaatolye.com/

(bkz: para saymak)

(bkz: error)

film zenginliğiyle beni benden almış olmasına rağmen festival olarak hayal kırıklığı yaratan bir organizasyon olmuştur.

film saatlerinin doğru ayarlanmaması nedeniyle sürekli bir sonraki filmin gecikmesi, salonların sürekli soğuk olması, festival sitesindeki programın inanılmaz kullanışsız ve karışık olması (öyle ki filmin adını ve yönetmenini bilmenize rağmen filmi bulamayışınız), kısa filmlerin de paralı ve akşam seanslarının çok pahalı olması(10tl) öyle ki gündüz filmlerini takip edemeyen şanssızların gitmemeye kıyamadığı akşam filmlerinin bir güzel göte kaçması ve aysonunu getirememe tehlikesiyle karşı karşıya kalması, sıra beklemeyeyim önceden biletimi internetten alıp rahat edeyim derken filmden önceki sonsuza uzanan sıralarda bilet bastırmak için beklemek durumunda kalınması en sonunda her zamanki gibi geç başlasa da filme yetişemeyecek olup kapıdaki görevliye telefondaki şifreyi gösterip girilmeye çalışılması, çok heveslenilen filminizin iptal olması (soluk gecenin aşk hikayeleri) ve bunlar gibi bir sürü aksiliğin festivalin keyfini alıp götürdüğü gözlenmiştir.

seneye bu sorunlar için önlem alınır herhalde diye umutlananlar da boşuna heveslenmesin bana kalırsa çünkü bu kodumun ankarasının "amatör ruhumuzu hiçbir zaman kaybetmiyoruz" zihniyetini yanlış anlayan entelektüel tayfası yine bir festivali doğru düzgün organize edemeyecek, ne yazık ki.

robert altman'ın 1972 yılında çektiği, şizofren bir kadının travmalarını ve iç dünyasında kurduğu suçluluk ve intikam bağını 3 women'daki gibi çok fazla ve bazen anlaşılmayacak kadar dolaylı kullandığı sembollerle anlattığı filmi.

özellikle yeni dönem türk sinemasına aşina olan birine asıl düşündüren, görüntüyü ve sesleri kullanmayı bilen bir sinema dilini hatırlatır. bugün başarılı bulduğumuz çoğunluk gibi filmlerde anlatmak istenen tezatlar ve çelişkilerin aslında ne kadar bayağı ve göze parmak bir üslupla derinlikten çok uzak bir biçimde anlatıldığının farkına vardırır.

dünya mutfağını tanımayan aslında türk mutfağını da tanımayan ve damak zevkini dolma-pilav-mantıyla sınırlamış kişilerin beğenmediği şef. hayatında hiç tatlıyla ekşinin aynı anda kullanıldığı bir yemek yemediysen ve bilmediğin için bu fikir çok itici geliyorsa, bunu yapan kötü aşçı, yemek de kötü yemek olmuyor.

konuşma tarzı ve aksanı televizyondaki diğer kişilerden oldukça farklı ama bu hatun yemek yapmayı biliyor. ayrıca yaptığı yemekleri her daim ellemesi, tatlarına bakması, miktarları göz kararıyla ekleyecek kadar bu işe hakim olması ama bir yandan bize de kolaylık olması için düşünüp kaşıkla bardakla tarif etmesi yaptığı programı gerçekten bir yemek programına dönüştürüyor. çünkü hiçbir aşçı ya da evde yemek yapan biri malzemeleri önceden ölçüp temizleyip doğrayıp tabaklara bölüştürüp onlarca tabak kirleterek yemek yapmaz, mutfakta en temel kurallardan biri malzemeyi ve kaynakları ziyan etmeden kullanmaktır ve elbette gerçek bir aşçı hiçbir zaman eldiven giymez, çünkü hem yemeğin dokusunu kıvamını eliyle hissetmesi gerekir hem de elleri her zaman temiz ve bakımlıdır zaten.

seviyoruz.