iki haftadır o kadar çok sevindik harika anlar yaşadık ki sanki şampiyon olmasak da bu sevinç (4 mutluluk hormonu
dopamin,
serotonin,
endorfin ve
oxytocin) bizi uzun süre götürür. iki haftadır o kadar mutluyum ki hayata yeniden umutla bakar oldum. güzel rüyalar görüyorum. yani şampiyon olsak bundan daha fazla sevinemem gibi geliyor.
benim için yunanistan gibi avrupa'da ekol olmuş bir ekibi sahadan silerek yendiğimiz maçın üstüne çıkacak tek şey, abd elit takımını ezerek yenmek olacaktır bu saatten sonra. yani almanya finaline çok da anlam yükleyemiyorum. zaten türkiye oynadığı basketbolla bütün avrupa'da gönüllerde şampiyon oldu. bu daha önemli. makine gibi oynayan bir takım ekstra giren birkaç üçlükle bizi az bir farkla yense hiç üzülmeyeceğim. bundan sonra hedefimiz her turnuvada bu şekilde oynayıp hep yarı final veya final oynamak olacak.