anestesizt .
hastane ve ameliyat hadi bilemedin yılda 1 anjiyo gibi şeylerle uğraştığım bir hastalığım var. yani anestesizt nedir nasıl davranmalıdır bilirim.
dr.serdar atay ankara’da anestezi uzmanı olarak çalışıyor son 2 yıl içinde kendisi 3 kez doktorum oldu. eline sağlık.
ve fakatttttttt anestezi uzmanı siz büyük ve ya küçük farketmez ameliyata girmeden önce bu dünyayla son bağınızdır.bu işemler öyle kolay işlemler değildir hem hasta hem ekip için. hastayla göz teması, sorulan klasik soruların cevabını alırken dikkatle dinleme, ameliyat odasında bu işlemi 1000 kere yapmış olsanız dahi (bu arada hasta olarak ben de bu işlemi 1000 kere oldum prosüdürü biliyorum ama her seferinde yaralı hayvan gibi korkuyorum) sakince adım adım ne yapacağınızı ve ne yapmakta olduğunuzu anlatma, belki bir de küçük bir tebessüm o da yine hastayı rahatlatmak için...
işte bir anestesiztten beklediklerimiz ve sayın serdar atay’dan alamadıklarımız.

özle özle özlem i bir türlü bitmeyen...

'...tuttum başımı eski bi taşa dayadım....
caanım kızım dedi ki 'keşke sen o olaydın da kucağına yataydım'...
bugün gideli 13 yıl olan çıplak ayaklı bi prensesten
arda kalan tüm güzeller,
kuzenler, anneler ve kadınlar ellerinde
sümbüller, papatyalar onu görmeye gittiler...
biliriz orası yalandır, o orda değildir bizler için...
ama güneşi görmeye, bize öğrettikleri yere gittik...
bi can dost sordu '13 yıl geçmiş ne hissedersin' diye?
özlem'den başka bişey kalmıyor bilesiniz.

ama özlem,
her sabah ve akşam ve
gündüzleyin ve akşamüstü
öyle bir can acıtıyor ki...

söz yok anlam yok...
bu da gerçek.'

okudum varmış böyle günlükler.
kişi hergüne neler hissettiğini
nasıl zorlandığını yazıyormuş.
yardımcı oluyormuş alkolü bırakmaya çalışana...

'günlük
sayfa 1

denedim. olmadı.'

dün gece hayal kahvesi beyoğlu'nda çok başarılı bir performans sergilemiş grup...

çok soğuk....

' geçmişin ve geleceğin
iki yolun tek bir yazgıda buluştuğu gibi
ansızın çıkageldin
artık kurgulanmayan bir düş gibi kendiliğinden...
sonra da gittin.
yine konuşmadan söyleşmeden.

herşeyin
-ne kadar olabilirse-
senin için güzel olduğunu düşünmek istiyorum.

bari şu elektirikli satırları bırak bana da
seni azıcık duyabileyim
ya da
git durma
uğradığın bu eski şehirde
ne de olsa zamansız yüreğimiz bir.

sağlıcakla....'

sanat yönetmenliğini
şahin kaygun un yaptığı çok etkileyici bir türk filmi.

kendisini
serap karakterinin değişimden sonra
kendi evine varıp kapıyı çaldığında
çatı katında yaşayan entellektüel olarak
kısacacık görmekteyiz
oturduğu muhtemel salanan sadelyenin
ardında da kocaman güzel bi tablosu durmakta.....

türk sinemasına hiç birşey katmayacaktır.
popüler sinemada
bir sürüsünü gördüğümüz şahanvarilerin
güldürmeyip ağlatanını yapmaktadır
çağan ırmak.
içi dışı boş
yarına kalmayacak
vakit kaybı bir film izlemekteyiz.

sanatta vasat olunmaz.

(bkz: vasat)

'gecenin üçüne beş kala
akıla düşen ve yürekte duranla...
kalakalmak
yarım bir öpüşte
elleri mektup kesiği.
hep derdim ya dizleri yaralı bir
çocuk gibi...
düşünmek yarımı eksikliği
ve bir vapur arkasında içi üşüyeni...'

(bkz: almost blue)

(bkz: dede)