devlet başkanı olan orospu çocuklarını düşününce "neden olmasın?" diyorum.

(bkz: trump)
(bkz: çavuşesku)

daha çok sayılabilir...

cumhuriyet demek her kesimden insanın aldığı iyi eğitimle istediği yere gelmesi demektir. çöpçü çocuğu isterse yargıç olur, isterse balerin olur.
cumhuriyet kimsesizlerin kimsesi olmaktır.
ayrıca çöpçü diye küçümsemek ne demek; çöpçüler olmasa çöpleri kim temizleyecek? pislikten ölürüz, artık.
çalışan insan küçümsenmez, çalışmayan bütün gün boş beleş kahvede oturan, kürkler içinde gezmeden gezmeye giden insanlar küçümsenir.

cumhuriyet, bir çöpçünün oğluyla bir cerrahın/ yargıcın/ milletvekilinin oğlunun aynı sıralarda okumasına olanak tanır. kızlarına da elbette. hepsinin birden yargıç olmasına da olanak tanır. ama siz işinize geleni belli bir mevkiye getirdiğiniz için doğru; bir çöpçünün oğlu yargıç olur da siz yapmazsınız.

eski türkiye’de cumhuriyet rejiminde olurdu. yenisi malum.

dayısı yoksa, çöpçü bile olamaz.

küfür kıyamet edenler az biraz dinleyin maalesef adam doğru söylüyor

şöyle ki, özellikle ortadoğu ülkelerinde layıkıyla hukuk dağıtmak, işini vicdana ve meri hukuk kaidelerine uygun yapmak çok meşakkatli ve ağır sonuçları olabilecek bir seçimdir, çünkü yargı yerlerinde hiçbirimiz hakkımız olana razı olmaz, hep menfaatimize olanı isteriz çünkü biz hep haklıyız, her zaman haklıyızdır.

bizim gibi ülkelerde adil ve kimsenin sözü geçmeyen iyi bir hukuk adamı olmak kesinlikle madden ve manen yaptığın işten elde ettiğin gelire ve toplumsal statüye zorunlu olmamayı ve herkesin kolayca harcamaya cesaret edemeyeceği bir çevreye mensup olmayı yani burjuva olmayı gerektirir.

tamam, cumhuriyet -pratikte böyle bir şey mümkün olmasa bile-teknik olarak çöpcü ile devlet başkanı çocuğunu aynı sırada buluşturan bir rejim olsa da (içimizde kaç kişi vardır acaba babası küçük esnaf, işçi iken bakan, başbakan çocuğu ile aynı sınıfta ya da okulda öğrenim görmüş) hukuk adamlığı başta olmak üzere tüm kamu görevlerinde özellikle bizim gibi üçüncü dünya ülkelerinde aldığın maaşa mahkum isen ne iş yaparsan yap, istersen bakan ol delikanlılık sökmez.

yani bir nevi hukuk adamlılığının bir hobi gibi olması gerekir, şartlar ağırlaştığında ve kendinden ödün vermen gerektiğinde kolayca vazgeçebilesin de haksızlığa imza atmayasın. aldığın maaşa muhtaçsan ve eline bakan insanlar varsa erdemli olmak ve kalmak imkansız gibidir.

ha daha ötesi bir çöpçünün oğlu doktor da olmamalıdır, üst düzey yönetici de. çünkü statü bu insanlar için yaşama amacı haline gelir ve statüyü kaybetmemek için götü kaybetmeye bile razı gelirler bırak başkalarının hakkını korumayı.....

hepsinin kafasindan geceni misir adalet bakani 2015'te dile getirmis oldu. evet, tas devrinde durum buydu. 80'lerde durumu daha esitlikci bir egitimle dengeledik. su an yine tas devrine döndük. evet krallikla degil cumhuriyetle yönetiliyoruz ama ona ragmen düsünebiliyor musunuz, bir bakanla bir cöpcünün, iscinin, memurun cocugunun ayni sinifta egitim alabilecegini? esit sartlarda üniversiteye girecegini? bizzat egitim bakanimiz cocugunu devlet okuluna göndermiyor. ^*

velev ki cöpcünün oglu ülkedeki sayili hukuk fakültelerinden birine gelmis olsun, digeri apartman hukuk fakültesine. mezuniyette biri yargic olmak icin sayisiz sinavlardan, mülakatlardan gececek ve hepsini „kaybedecekken“, digeri hoop atanip yargic olacak. adaletin en gerektigi yere, yargicliga, adaletsizlikle gelenlerden ise adalet bekliyecegiz iste böyle.

bir gün o saltanatları da, garibanlığı da babadan oğula devreden sisteminizi bir yetim yıkar ve adına cumhuriyet der. o zaman olur mu, olmaz mı görürsün. yakarsa bu dünyayı hakkını yediğiniz garipler yakar.

doğru demiş adam. sonuna kadar haklı.

eksideki yorumları okuyunca bakan haklı gibi geldi. hakim olmayı sınıf atlama, meslek sahibi olma, maaş alma olarak görüyorlar. sistrm iyi çalışacak mı düşünen yok.

olay şu iki sistem var diyelim. sistem a fırsat eşitliği var isteyen sınava girip hakim oluyor. sistem b belli kriterlere ailelere sahip kişiler hakim oluyorlar. eğer b sisteminde hakimlerin %90ı iyi a sisteminde %70i iyi çıkıyorsa bakan haklı. sistemin iyi çalışması fırsat eşitliğinden daha önemli. hakimlik gibi devleti ayakta tutan bir sistemde ne kadar kalite o kadar iyidir. ama araştırılsın diyelim bariz bir fark yok iki sistemde de aynı. o zaman a sistemi daha mantıklı tabi. ha istatistik bilmeyen de konuşmasın bu arada. yoksa cok kaliteli hakimlik yapan çöpçü çocuğu ya da berbat hakimlik yapan hakim çocuğu da olabilir. tekil örnekler önemsiz.

peki buna benzer örnek var mı. benim aklıma prusya ordusu geldi. subayların çoğu asil sınıftan seçilirdi. belki de bu sayede alman ordusu sayıca az olmasına rağmen 19. ve 20. yüzyılın en verimli, en güçlü ordusu oldu. prusya geleneği sayesinde. sonra ne oldu? eski bir onbaşı ordunun başına gecti. neden? halk seçmişti. gerisini biliyorsunuz.

edit : bir de sistem c var. adalet var diyorsun fırsat eşitliği var diyorsun ama sadece tanıdıklar refaransla partiye yakın olanlar hakim oluyor. halk mutlu, torpilliler mutlu.